Бастауын сан мыңдаған ғасырлардан алатын, бүгінде еліміздің батыс өңірінде сақталып қалған дәстүр. Шартты түрде наурыздың 14-і «Көрісу күні» (кейде «қауышу күні) деп атала­ды. Ал халық арасында Наурыз мейра­мын қарсы алу осы күннен басталады.

 Бұл күні ауыл тұрғындары ерте тұрып, елең-алаңнан жасы үлкен адамдарға сәлем береді. Көрші-қолаң бір-біріне «Жасың құтты болсын!», «Жасыңа жас қосылып, ғұмырың ұзақ болғай!» деп тілек айтады. Көрісу күні бұрынғы өкпе-реніш кешіріліп, араздық ұмытылады.

Көрісу — тек адамдардың бір-біріне амандасып, жақсылық тілейтін, бір-бірімен қауышатын мерекесі ғана емес, сондай-ақ жасы үлкендерге ізет көрсетіп, ілтипат білдіретін күн. Өйткені, Көрісу салты бір күнмен шектеліп қалмайды, наурыз бойы жалғаса береді. Жер бетіндегі тіршілік атаулы жаңаратын бұл кезеңді біздің халқымыз «Амал мерекесі» деп те атайды. Жыл сайын 14-наурызда «Амал келді - жыл келді!» деп бір-бірін құттықтап, бір дастар­ханда дәм татып, ескі жылдан жаңа жылға аман-есен жеткеніне қуанған. Наурыз тойындағы «Көрісу» рәсімі ту­ралы тарихшы, этнолог ағамыз Жамбыл Артықбаев былай дейді:

-«Көрісу» қазақтың Наурыз мейрамының негізгі салтының бірі. Кеңес заманында әбден ұмытылып ба­рып, жаңа жанданып жатыр. Қазаққа қыс мезгілі қашанда ауыр болған, тіпті ертеде түгелге жуық Сырдың бойынан бастап Жиделі Байсынға дейінгі аймақта қыстап отырғанда да қиналса керек. Себебі, қыс қытымыр болып жатса, мал ашығады, кейде көктемге қарай жаңбыр ерте жауып, не қар еріп барып қайта қатып, жұт басталып кетеді. Көтерем мал қырыла бастайды.

Мал ашуы – жан ашуы, қыс-қамытта бір жерден екінші жерге көшіп, не ма­лын алысқа айдап, жайылымға бола дау­ласып, бір-бірімен араздасып, елдің есі шығады. Оның үстіне, малдың пайда­сына бола қазақ шаруашылықтары бір-бірінен қыс кезінде алыстау отырады, себебі, қыста да жайылым керек, ол уақытта қазақ шөп-азық дайындамайды дегендей. Осындай қиындықтардан шыққаннан кейін Наурызды қазақ қуанып қарсы алмағанда, кім қарсы алады? Наурызға қазақ қуанбағанда кім қуанады? Көрісу де осыған байла­нысты шыққан. Қыс бойы бір-бірінің өлі-тірісін біле алмай сағынған елдің жа­сайтын жоралғысы. Бір-бірін құшақтап, кейде өлгендерін жоқтап, кейде тірі қалғанына шүкірлік айтып көріседі. Қазақтың әңгімелері Наурызды Нұқ пайғамбардың заманымен байланы­стырады. Жер бетін топан су басқан оқиға оқырманның бәріне де белгілі. Нұқтың жанында Құдайға сенген сек­сен адам бар, үш ұл, үш келіні бар алты ай он күн су бетінде қалқып жүріп, өлдік-талдық дегенде Қазығұрт тауының ұшар басына тоқтапты дейді. Біреуі ата-анасынан, біреуі баласынан айырылған, уайым-қайғы басқан ел осы жерде жан шақырыпты. Мәшһүр Жүсіп Көпейұлы Нұқтың әңгімесін ба­яндай келе, «Кеменің Қазығұрттың ба­сына тоқтаған күн қасиетті Мұхарам айының оны екен, жұлдыз есебімен санағанда күннің Хамалдың бірінші уәжібіне кірген күні» дейді. Ай есебіне негізделгеннен кейін ылғи да өзгеріп отырады, дегенмен Мұхарам айы оларда қасиетті ай, жылдың басы деп құрметке ие, ал жұлдыз есебімен санасақ, Хамал қазіргі уақытта Тоқты аталады және мартқа сәйкеседі. Осы себепті қазақ жерінің батыс аймақтарында Наурызды «Амал мерекесі» деп те атайды, «Амал» дегені «Хамалдан» шығады».